نمی دانم که امروز روز چندم ماه است یا این ماه چه ماهی است –می دا نم پاییز است و آفتاب نیم روزی سایه پر نقش نرده های پشت پنجره را روی قالی کف اتاق نمایش میدهد .
منم وسکوت و نمی دانم چه ...آه بله گلدانی با گیاه کوچک شادم در میان و گاهی صدایی و ترک برداشتن شیشه سکوت ..منم و یک اتاق پر تنهایی و البته امید...
کاش شمعی هم بود و کمی تاریکی تا بهتر بتوان رقص شعله را در موسیقی نور دید
و شاید با شمع هم دا ستان شد ...
داستان شمع را نخوانده دوست دارم بردلم مینشیند امدوهش مثل من است ... شمع
..کاش شمعی داشتم...
آفتاب پاییزی رمقی ندارد اما صبر بی امانش میسوزاند و طاقت خاکستر می کند ...باید پا پس کشید و به سایه پناه برد ...
و سایه پاییزی چه سرمای برنده ای دارد ..حتی در کنج اتاقی با پنجره بسته بدون پتو نمی توان تاب آوردش ...
دوایش ابری پنبه فام و سفید است که کمی از رخ خورشید را بپوشاند و همه چیز را قابل تحمل تر کند ..از تیزی سایه ه ا و نور ها بکاهد و همه چیر را شفاف تر کند....
